تعیین منشأ پریدوتیت های میزبان کانسارهای کرومیت بر اساس داده های کانی شناسی در افیولیت نیریز، منطقه آباده طشک، استان فارس

نویسندگان

محمد علی رجب زاده

استادیار بخش علوم زمین دانشگاه شیراز تیمور نظری دهکردی

دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی اقتصادی بخش علوم زمین دانشگاه شیراز

چکیده

افیولیت نیریز در منطقه آباده­طشک عمدتاً از سنگ­های اولترامافیک (لرزولیت، هارزبورژیت و دونیت) باقیمانده از ذوب­بخشی گوشته فوقانی تشکیل شده است. افزایش درجه ذوب­بخشی به ترتیب از سنگ لرزولیت به سمت هارزبورژیت و سپس دونیت به وسیله ترکیب مودال کانی­شناسی این سنگ­ها نشان داده می­شود. تغییرات در مودال کانی­شناسی سنگ­های میزبان کانسارهای کرومیت با تغییر در ترکیب شیمیایی کانی­های اولیوین و اسپینل در سنگ­های میزبان متناسب می­باشد. میزان fo اولیوین از لرزولیت (79/90-5/91) به سمت هارزبورژیت (23/91-56/91) و دونیت (75/91-68/94) افزایش می­یابد. این تغییر شیمیایی به موازات افزایش میزان cr# (از 34/56 در لرزولیت به 36/79 در دونیت) و کاهش mg# (از 05/41 در لرزولیت به 56/32 در دونیت) در اسپینل­های همان سنگ­ها است. مقادیر cr#، mg#، al2o3 و tio2 در ترکیب کانی­های اسپینل­کروم­دار سنگ­های پریدوتیتی نشانگر تشکیل مجموعه افیولیتی در یک حوضه پیش­کمانی (forearc) بر روی منطقه فرورانش (supra-subduction zone) می­باشد.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

تعیین منشأ پریدوتیت‌های میزبان کانسارهای کرومیت بر اساس داده‌های کانی‌شناسی در افیولیت نیریز، منطقه آباده‌طشک، استان فارس

    افیولیت نیریز در منطقه آباده­طشک عمدتاً از سنگ­های اولترامافیک (لرزولیت، هارزبورژیت و دونیت) باقیمانده از ذوب­بخشی گوشته فوقانی تشکیل شده است. افزایش درجه ذوب­بخشی به ترتیب از سنگ لرزولیت به سمت هارزبورژیت و سپس دونیت به وسیله ترکیب مودال کانی­شناسی این سنگ­ها نشان داده می­شود. تغییرات در مودال کانی­شناسی سنگ­های میزبان کانسارهای کرومیت با تغییر در ترکیب شیمیایی کانی­های اولیوین و اسپینل در ...

متن کامل

بررسی ژئوشیمیایی و کانی شناختی واحدهای سنگی میزبان کانسارهای کرومیت منطقه آباده طشک (شمال غرب افیولیت نیریز، استان فارس)

افیولیت نیریز در منطقه آباده طشک در محدوده ای به وسعت 150 کیلومتر مربع بین طول های جغرافیایی ?55?53 تا ?45?53 و عرض های جغرافیایی ?55?29 تا ? 45?29 واقع شده است. افیولیت نیریز در این منطقه عمدتاً از سنگ های اولترامافیک (لرزولیت، هارزبورژیت و دونیت) باقیمانده از ذوب بخشی جبه فوقانی تشکیل شده است. تغییر در ترکیب شیمیایی و فراوانی کانی های اولیوین و پیروکسن سنگ های پریدوتیتی در راستای عمود بر کنتاک...

15 صفحه اول

منشأ انواع رسوبات چرت در تناوب با نهشته‌های منگنز در مجموعه افیولیتی نیریز، آباده طشک، استان فارس

             مجموعه افیولیتی منطقه آباده طشک، متشکل از سنگ‌های اولترابازیک و به عنوان بخشی از افیولیت نیریز در 60 کیلومتری شرق شهر ارسنجان در استان فارس واقع شده است. در این منطقه، آمیزه رنگین افیولیتی در جنوب- جنوب غرب و شمال شرق توده‌های اولترابازیکی دارای گسترش فراوانی بوده و میزبان نهشته‌های معدنی منگنزی هستند که به صورت ذخایر کوچک مجزا به طور پیوسته‌ای همراه با چرت‌ها تشکیل شده‌اند. چرت‌ها...

متن کامل

منشأ انواع رسوبات چرت در تناوب با نهشته های منگنز در مجموعه افیولیتی نیریز، آباده طشک، استان فارس

مجموعه افیولیتی منطقه آباده طشک، متشکل از سنگ های اولترابازیک و به عنوان بخشی از افیولیت نیریز در 60 کیلومتری شرق شهر ارسنجان در استان فارس واقع شده است. در این منطقه، آمیزه رنگین افیولیتی در جنوب- جنوب غرب و شمال شرق توده های اولترابازیکی دارای گسترش فراوانی بوده و میزبان نهشته های معدنی منگنزی هستند که به صورت ذخایر کوچک مجزا به طور پیوسته ای همراه با چرت ها تشکیل شده اند. چرت ها در انواع رنگ...

متن کامل

کانی شناسی، ژئوشیمی و ژنز کرومیت و کانی های گروه پلاتین در کانسار کرومیت چشمه بید، افیولیت نیریز

توده های افیولیتی در ناحیه خواجه جمالی در حدود 200 کیلومتری شمال شرق شیراز و با فاصله تقریباً 20 کیلومتری از محل تراست زاگرس در زون ساختاری زاگرس مرتفع واقع شده است. این توده ها اساسا از اوالترامافیک های گوشته ای شامل دونیت، هارزبورژیت و پیروکسنیت تشکیل شده اند. در این ناحیه، توده های کرومیتیت کانسار کرومیت چشمه بید در زون انتقالی گوشته- پوسته قرار گرفته و توسط غلاف دونیتی از میزبان هارزبورژیتی ...

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
زمین شناسی کاربردی پیشرفته

جلد ۱، شماره ۲، صفحات ۲۲-۳۳

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023